"Вечарам у пятніцу мне патэлефонаваў бацька і сказаў неадкладна прыехаць. Апісаў месца куды, — прыгадвае Яніна. — Сказаў, што знайшоў для мяне тры мяхі падарункаў. Я чула, што на заднім фоне нехта папісквае. Перапытваю ў яго, ці сабакі гэта? А ён мяне толькі прыспешваў, маўляў, хутчэй давай".
Ужо на месцы дзяўчына ўбачыла развязаныя белыя паліпрапіленавыя мяхі, што ляжалі ў канаве ля трасы. У адным з іх было пяць месячных шчанюкоў, у другім – сем малютак ад трох тыдняй, у трэцім — кармячая сучка.
"Тата зразумеў, што нешта не так, калі пад'язджаючы да гэтага месца ўбачыў сабаку, што стараўся выбрацца з меха праз выгрызеную дзірку", — распавядае дзяўчына.
Усе жывёлы былі ў стрэсе. Відавочна, сядзелі яны ў "пастках" даволі доўна: малыя ад "саўны" у мяхах былі млявымі. Толькі, калі іх "высыпалі" на паветра, крыху ачунялі.
Дарослы ж сабака, па словах Яніны, раней быў хатнім, дзікага так проста не зловіш і ў мех не пасадзіш. Аднак ад перажытага дзяўчынка стала асцерагацца людзей і не падыходзіць блізка.
"Мы вырашылі, што яе дзеткі — гэта сем зусім маленькіх шчанючкоў. З улікам, што яна трымалася на адлегласці, мы пакінулі іх разам з сабакам. Прывезлі на месца знаходкі будку, ежу, ваду", — кажа Яніна.
У прытулак забралі больш дарослых шчанюкоў. Каб засяліць іх, вызвалілі адзін з вальераў.
"Давялося трох дарослых сабак пакінуць без вальера, каб размясціць там пяцярых малых", — тлумачцць Яніна.
Першыя некалькі дзён шчанюкі былі вельмі неспакойныя, стараліся пралезці ў любую шчыліну. Толькі на дзёнь трэці, сцвярджае дзяўчына, з большага сталі прыветліва махаць хвастамі і лашчыцца, і тое не ўсе. Відавочна, гэта наступствы стрэсу і жорсткасці, якую ім давялося перажыць.
Дарослы сабака да гэтага часу трымаецца на адлегласці ад людзей, але малых не кідае, корміць.
"Да будкі мы ездзім па 5-6 разоў на дзень, прыглядаем за імі, падвозім корм і ваду. Але для іх там не месца: блізка траса, аўтамабілі носяцца з хуткасцю 140-150 км/г. А малыя ўжо пачынаюць высоўвацца з “доміка”, дзяўчынка дык часам і праз дарогу перабягае.
Дакладна трэба забіраць. І зрабіць гэта можна раніцай, калі “мамка” разам са шчанюкамі: падкрасца, закрыць лаз і разам з будкай везці… Але пытанне куды? Бо на добры толк ім трэба будаваць новы асобны вальер", — разважае Яніна.
Тым больш, што аднаму з меньшых шчанюкоў трэба тэрміновая ветдапамога. Як кажа дзяўчына, ці то з-за меха, ці то ад нараджэння ў яго змаланая пярэдняя лапка.
"Найлепшы варыянт для яго — агляд у мінскай клініцы і пераўтрыманне. Наш прытулак гатовы ўзяць на сябе фінансавыя выдаткі па лекаванні. Галоўнае, каб знайшліся людзі, згодныя даглядаць за малым. Зараз для яго гэта пытанне жыцця і смерці", — кажа Яніна.
Для астатніх шчанюкоў паўстае падобная неабходнасць. Часовае надзейнае размяшчэнне пад наглядам гарантуе здароўе шчанюкоў. Праз вялікую іх скучанасць і праз тое, што яны былі знойдзены на вуліцы, патрабуецца абавязкова апрацоўка ад паразітаў: блох і глістоў. Зрабіць такія маніпуляцыі ў палявых умовах грунтоўна вельмі складана.
Што ж тычыцца чалавека, які здолеў праявіць такую жорсткасць да жывых істот, у Яніны ёсць падазрэнні на аднаго з мясцовых, але, на жаль, яны бяздоказныя. Таму прыцягнуць да адказнасці нікога не атрымаецца, як і даведацца прычын такога ўчынка.
"Відавочна, яны вельмі камусьці перашкаджалі", — уздыхае дзяўчына.
Ды й найважнейшым на сёння, па словах Яніны, не праводзіць разбіральніцтва, а знайсці магчымасці ўладкаваць будучыню сабак, а дзеля гэтага патрэбны куратары, ператрымкі ці адразу пастаянны дом.
Калі хтосьці з чытачоў Зялёнага партала адчувае здольнасць і жаданне падтрымаць, уратаваць маленькіх небарак, рэдакцыя сайта просіць неадкладна звязацца з Янінай Казловай праз яе старонку Вконтакте ці па нумары тэлефона +375 29 166 00 56.