Арлы, арланы. канюхі, каршуны, луні, шулякі і сокалы – ўсе гэтыя драпежныя птушкі «прыцягваюццца» энергаветракамі і могуць стаць ахвярамі іх вострых лапасцей.
Розныя параметры палётаў птушак адсочвалі з дапамогай лазерных прыладаў і радараў у часе восеньскіх міграцый 2010 і 2011 гадоў недалёка ад узбярэжжа Балтыйскага мора на востраве Лоланд (Данія), на якім размешчаны парк ветракоў «Rødsand II». Гэты комплекс ветравых электрастанцый з’яўляецца, разам з першай і троху больш старэйшай яго чаргой, адным з найбуйнейшых у свеце. Праект разам з пабудовай аценьваўся ў 554 мільёны даляраў і ўзводзіўся ў 2008-10 гадах. Парк можа генерыраваць 800 мільёнаў Кв-гадзін электраэнэргіі ў год і пакрывае 2% патрэбнасцяў Даніі.
Даследаванні праводзіла вялікая група навукоўцаў з універсітэту горада Аархус, кансультацыйнага агенства «DHI» і іншых устаноў.
Амаль палову часу назіранняў (49%) драпежныя птушкі (як аб’яднаная група розных відаў) мігрыравалі ў бок ветракоў у параўнанні з палётам у бок сушы ў двух іншых падобных кантрольных месцах, дзе ветракоў не было.
Самымі пагражаемымі аказаліся сокалы, якія ляцелі ў бок ветравых турбін у 65% выпадкаў пад час назіранняў, а таксама луні – ў 54%. На кантрольных участках без ветракоў такіх выпадкаў для гэтых таксонаў не назіралася ўвогуле.
Драпежныя птушкі – як і некаторыя іншыя птушкі з пераважна лунаючым палётам - пад час міграцыі звычайна выбіраюць для пералётаў праз моры вузкія пралівы або перашыйкі. Яны таксама выкарыстоўваюць узбярэжжы і астравы, таму што для лунаючага палёту ім неабходныя тэрмікі (узыходзячыя патокі паветра, якія ўзнікаюць ад нераўнамернага прагрэву зямной паверхні і немагчымыя над морам). Высокія пабудовы могуць разглядацца драпежнымі птушкамі таксама як зручныя прысады для адпачынку і палявання. На жаль, некалькі такіх актыўна выкарыстоўваемых птушкамі пад час міграцыі вузкіх месцаў таксама забудаваныя або забудоўваюцца ветракамі ў паўночна-заходняй частцы Еўропы.
Ветракі ў моры ўяўляюць найбольшую небяспеку для драпежных птушак у час непагадзі, асабліва пад час моцных вятроў.
У падсумаванні навукоўцы пішуць, што знойдзеныя атрактыўныя для драпежных птушак якасці ветракоў, размешчаных у моры, уяўляюць вялікую небяспеку патэнцыйным павелічэннем сутыкненняў птушак з лопасцямі ветракоў. Таму пры планаванні размяшчэння такіх аб’ектаў у моры перш павінны даследавацца шляхі масавых міграцый менавіта гэтай групы птушак.
У супрацьлегласць гэтаму, марскія віды птушак пазбягаюць падлятаць да турбін у моры.
Генрык Сков з кансультацыйнага агенцтва «DHI» лічыць, што, хутчэй за ўсё, драпежныя птушкі баяцца ляцець працяглы час над адкрытай вадой і адчуваюць меншую небяспеку пад час палёту пасярод ветракоў, якія стаяць у моры. Тады як марскія птушкі – такія, як чайкі – адчуваюць сябе ў адкрытым моры як дома.