Знаёмства Людмілы з пчалярствам пачалося яшчэ ў маладосці, калі яна разам са сваім мужам пераехала на новае месца жыхарства. Яе бацька, вядомы ў свой час бортнік, Васіль Гусакоў, зрабіў сям’і падарунак — вулей, ды не просты, а пад нумарам 13. Насуперак усім забабонам, гэта лічба прынесла сям’і доўгатэрміновае захапленне і невялікі, але стабільны прыбытак, піша senno.by.
Пчаліных сем’яў станавілася толькі больш, вуллі для іх рабіў Пётр, бо набыць апошнія ў той час было амаль немагчыма. Неўзабаве ў пчаліным царстве руплівых гаспадароў налічвалася ўжо каля 30 «домікаў».
На прыватным падворку, акрамя пчол, мелася іншая жыўнасць. А яшчэ трэба было дагледзець траіх малых дзяцей, ды і працу бухгалтарам у ААТ «Белая Ліпа» ніхто не адмяняў. Муж таксама дапамагаў, але, як гэта ні дзіўна, пчалярствам больш займаецца Людміла. Таму ёсць даволі простае тлумачэнне: насякомым не падабаецца пах бензіну, што ідзе ад вопраткі Пятра (мужчына працуе шафёрам у ААТ «Белая Ліпа»). З выхадам на пенсію Людміле стала лягчэй, бо пчальнік з вялікім задавальненнем даглядаюць і дарослыя дзеці. Дарэчы, у кожнага з членаў сям’і, нават у маленькіх унукаў жанчыны, існуюць свае ахоўныя ад насякомых касцюмы.
Пчолы джаляць рэдка, але на ўсялякі выпадак у аптэчцы Людмілы знаходзяцца супрацьалергічныя сродкі. Разам з гэтымі лекамі ёсць і спецыяльныя, для пчол. Яны зараз вельмі дарэчы: сезон мёдазбору скончыўся і цяпер самы час заняцца прафілактыкай захворвання ў насякомых. Пчолы, як і людзі, пакутуюць ад кляшчоў, толькі наступствы ў іх больш сур’ёзныя. Але, на шчасце, дзякуючы граматнаму догляду колькасць пчол застаецца практычна стабільнай. І зараз у гаспадарцы Дунец каля 25 вулляў.
— Што датычыцца мёду, то яго ў гэтым годзе крыху менш. Ды і збіралі натуральны прадукт за сезон усяго толькі два разы, надвор’е падвяло, — наракае Людміла і агучвае лічбы, — 500 літраў мінулым летам і каля 200 гэтым.
Дунцы знаходзяць выкарыстанне і астатнім прадуктам пчалінай жыццядзейнасці. Напрыклад, воск і праполіс пастаянна здаюцца ў спецыялізаваную краму ў абласным цэнтры. У сваю чаргу, за гэта яны атрымліваюць вашчыну. Апошняя ідзе на выраб рамак у вуллі.
Большая частка мёду ідзе на продаж. Не толькі аднавяскоўцы, але і жыхары Расіі не супраць набыць і паласавацца сенненскім мёдам.