Мнения

В мире всё большую популярность набирает новая архитектура, созданная «вытеснять» бездомных. Но так город борется не с бедностью, а с её видимостью. Почему такая «забота» лишь усиливает несправедливость и что действительно поможет изменить ситуацию?

«Вам трэба баяцца кліматычнага крызісу, а не вайны», чытаю я ў The Guardian. «Нам трэба баяцца вайны, а не праблем з кліматам», чую я ад знаёмай. Здзіўляюся абодва разы прыблізна аднолькава, бо на маёй асабістай шкале дурасці гэтыя выказванні знаходзяцца на адным узроўні.

Пытаемся разобраться, чего нам ждать от предстоящей Конференции по изменению климата в Баку, и какие возможности упускает Беларусь, не допуская участия гражданского общества.

І чаму іх гэта радуе.

Заметки на полях Политического форума высокого уровня.

Ён псуе «ўладам» лета.

«Спачатку трэба разабрацца з іншым» – частая адгаворка, якой карыстаюцца людзі, каб патлумачыць важнасць адной праблемы праз абясцэньванне іншай.

У Беларусі былы міністр юстыцыі цяпер будзе нацыянальным каардынатарам па дасягненні мэтаў устойлівага развіцця. Так-так, таго сама міністра, які старанна знішчаў палітычную канкурэнцыю і грамадскі сектар у краіне.

У гэтым годзе выбары закрануць каля паловы ўсяго чалавецтва, і актывісты прапаноўваюць свой позірк на на тое, ці магчымыя рэальныя змены, – піша The Guardian.

А здавалася б, такая дробязь.

Некалькі гадоў таму адна брытанская сетка супермаркетаў трапіла ў скандал, выставіўшы на паліцы пачышчаныя мандарыны ў пластыкавай упакоўцы. Адзін з подпісаў да адпаведнага фатаздымка быў такім: «вось бы прырода прадугледзела для мандарынаў натуральную ўпакоўку!»

Пристегните ремни, мы отправляемся в поездку по просторам гринвошинга, и попыткам авиационной промышленности надеть на себя мантию устойчивого развития.