Вадзім Наркевіч

Лета ў горадзе – гэта не толькі пах бэзу ды яскравыя промні сонца зранку, а яшчэ і навязлівы гук газонакасільшчыкаў пад вакном амаль кожны ранак. За апошнія гады людзі ўжо звыкліся да маўклівых “тэрмінатараў” у спецвопратцы. Але ці трэба касіць траву так часта і чаму ў нас так робіцца, спрабаваў высветліць Гродзенскі Зялёны партал.

Яшчэ на пачатку 2008 года шэраг вёсак, якія дагэтуль лічыліся Гарадзенскім раёнам і падпарадкоўваліся сельсаветам, уліліся ў абласны цэнтр. Гэта і Ласосна, і Грандзічы, і Дзевятоўка, і Дзмітрыеўка, і Малахавічы, і Малышчына – агулам 25 населеных пунктаў. Разам часткі ўчорашніх сяльчанаў пацягнулі амаль на 8 000 гектар. Як зараз жывецца вяскоўцам, якія 10 год таму раптоўна сталі гараджанамі? Што палепшылася, а што стала горш? Ды і наогул, ці адчуліся нейкія змены?..