— Наколькі, на ваш погляд, для горада важна мець штосьці кшталту гэтага дыяметру?
— Ведаеце, за савецкім часам зроблена шмат дрэннага: знішчэнне архітэктуры, гістарычнай планіроўкі горада, храмаў, палацаў і сядзіб. Але былі і правільныя рэчы. Водна-зялёны дыяметр у Менску — у іх ліку. Гэта ўнікальны аб’ект. Горад вельмі таленавіта падпярэзаны гэтай воднай сістэмай. Гэты твор — тое ж самае, што наш шырачэзны праспект, не ўласцівы для Еўропы. Я стаўлю іх у адзін шэраг.
Сёння, калі горад настолькі шчыльна забудаваны, стварыць падобнае было б немагчыма. Ды й не думаю, што сучасныя архітэктары здольныя да чагосьці падобнага. Калі я бачу, што яны робяць — дом Чыжа, гатэль «Кемпінскі», які знішчыў мясціну на беразе Свіслачы, то бачу, што гэта шкоднікі.
Панарама перад пабудовай так званага дома Чыжа
— Раскажыце болей пра мясціну ля «Кемпінскі».
— Там раней была панарама, і калі ты гуляў па беразе Свіслачы, то бачыў цудоўны від на парк Янкі Купалы і на тое месца, дзе ён жыў. На іншым беразе раней стаяў дом Якуба Коласа, бо абодва паэты жылі цераз рэчку. Быў від на сквер і праспект, цудоўная панарама горада, якую яшчэ не пераразаў дом Чыжа. Сапсавалі бераг Свіслачы, дзе раней стаяла аднапавярховая электрастанцыя, а цяпер гэты страх Божы, які яны называюць «гатэль Кемпінскі».
— Ці можна па нашай мове нешта сказаць пра ролю вадаёмаў для беларусаў?
— Безумоўна! Наш горад, Менск, названы ў гонар рэчкі Менкі, якая цячэ сёння за 16 кіламетраў ад цэнтру горада праз вёску Гарадзішча, за аўтарынкам у Малінаўцы. Там быў заснаваны горад.
Паводле яшчэ адной з версій горад раней называўся Няміга — зноўку ад гідроніма. Гэтая рэчка, загнаная ў трубу, бярэ пачатак прыкладна з таго месца, дзе гарадское ДАІ, і ўпадае ў Свіслач каля КЗ «Менск», а раней упадала ў Траецкім прадмесці, пакуль не пабудавалі метро.
— Куды ўжо большая сувязь — назва горада, якая пайшла ці то ад адной, ці то ад другой рэчкі? І ўвогуле паглядзіце: Полацк — там, дзе сустракаюцца дзве ракі, Палата і Заходняя Дзвіна; Віцебск — на Віцьбе, у Гародні ёсць рэчка Гараднічанка, — распавядае Глеб і адзначае, што менавіта сам любіць бываць у Цэнтральным дзіцячым і Лошыцкім парках і на вадасховішчы ў Ждановічах узімку.
А дзе на водна-зялёным дыяметры любіце бываць вы? Раскажыце нам у адмысловым конкурсе чытацкіх фотагісторый «Душа Мінска — водна-зялёны дыяметр», як гэта зрабіў музыка з гурта N.R.M. Піт Паўлаў. Паспяшайцеся, бо конкурс хутка скончыцца!
ЧЫТАЙЦЕ ТАКСАМА:
Архитектор Александр Акентьев: «Минск — город-вампир с невысоким запасом экологической прочности»
Архитектор Павел Нищенко: «Водно-зелёный диаметр Минска становится трендом»
Піт Паўлаў: «Я сапраўдны фан гэтай воднай сістэмы!»
Святлана Калінкіна: «Жаданне інвестараў будавацца ў цэнтры — гэта дурны густ і карупцыя»
Музыка Лявон Вольскі: «Знішчаючы водна-зялёны дыяметр, з Мінска робяць хаатычна забудаваную Маскву»
Сяргей Харэўскі: «Водна-зялёны дыяметр — гэта галоўная «вуліца» Мінска, яго сімвал!»
В Минске стартовала кампания по спасению водно-зелёного диаметра