Ганна Валынец

Напярэдадні гадавіны аварыі на ЧАЭС мы паразмаўлялі пра тое, за што радыяцыйны хімік можа атрымаць крымінальную справу, а таксама аб тым, як засцерагчыся ад радыяцыі ў штодзённым жыцці.

Як ва Украіне хочуць пашырыць Хмяльніцкую АЭС. А таксама чаму адно з істотнейшых пытанняў – рызыкі, звязаныя з вайной.

А таксама чаму даводзіцца выбіраць між атамнай і зялёнай энергетыкай – тлумачыць Яўген Макарчук, спецыяліст iSANS у галіне энергетыкі і выкідаў парніковых газаў.

Сталіца суседняй Літвы, дзе зараз жывуць шмат нашых беларусаў, упрыгожылася да Раства і Новага году.

Яна жыве за мяжой, хаця заставацца там не збіралася. Яна – тая, што захацела атрымаць якасную адукацыю і атрымала, мець шырокі светагляд ды рабіць рэальныя справы – і робіць. Але перакананая, што гэтага мала.

…І крыху дадае рэдакцыя Зялёнага партала.

Хуткія прыватныя трамваі, начныя аўтобусы і гарады, дзе аўтобусаў няма нават удзень – усё гэта існуе, проста па-за межамі сталіцы.

За паўгадзіны да прызначанага часу ля Парка Чалюскінцаў ужо стаяў настоўп гасцей і журналістаў. У пераносцы для жывёл чакалі свайго часу 32 кажаны, якіх мусілі адпусціць на волю пасля зімавання ў “Кажанаполісе”.

Лідар гурта Андрусь Такіданг распавёў, чаму музыкі пагадзіліся сыграць у акустыцы падчас Гадзіны Зямлі 30 сакавіка. А таксама – аб тым, як ён сартуе смецце, за што любіць праспект Незалежнасці і дзе бачыў першы вятрак.

Група грамадзян, занепакоеных працай завода сульфатной беленай цэлюлозы ў Светлагорску, на мінулым тыдні сустрэлася са старшынём канцэрну “Беллесбумпрам” Юрыем Назаравым.

Ток-шоў кампаніі “Будзьма беларусамі” прайшло 28 лютага пры ўдзеле амаль трох дзясяткаў чалавек, у тым ліку моладзі і прадстаўнікі гарадской адміністрацыі. Гаворка ішла пра гістарычную спадчыну, брэндынг і крыху – пра прамысловы турызм.

У вялікім горадзе, у звычайным будынку на Макаёнка, 8 стаіць беларуская лядоўня. Унутры – звычайны драўляны кіёчак, на якім вісяць мяшэчкі са тканіны. А ў іх кажаны, што не знайшлі загадзя сабе прытулак на зіму.

Традыцыйныя рэцэпты з Міншчыны, якія дапамогуць зрабіць квашаную капусту, булён без глутамату і ўласны хатні сідр.

Шостага жніўня вынесены на грамадскае абмеркаванне праект тэхнічнага кодэкса ўсталяванай практыкі «Горадабудаўніцтва. Правілы забудовы і планавання г. Мінску».

Усё менш людзей у беларусскіх вёсках, і ўсё больш – у гарадах. Але менавіта ў вёсцы падмурак для гарманічнага суіснавання з прыродай найлепшы – так лічыць Юля Лісіца, суаўтарка ідэі рэгіянальнай адукацыйнай праграмы VioskaLab.

Даведацца пра плакаты мінулых гадоў можна ў тэксце, а пабачыць новыя плакаты – сёння а 18.00.

Мінус 27 градусаў марозу на світанні ля ракі, штатыў і цёплая вопратка – выдатныя ўмовы для добрага фота, як лічыць фатограф Міхась Кулеш.

Шакалад без малака, каперсы з кветак і захаванне слівачнага масла на некалькі год – даўнейшыя спосабы харчавацца здзіўляюць, натхняюць і азадачваюць адначасова.

Наступны з таварышаў “Зялёнай сеткі”, аб якіх мы расказваем да дзесяцігоддзя таварыства – гэтая невялікая НДА. Яна з’явілася на самым пачатку 90-х і дапамагала наладзіць працу дзіцячаму цэнтру. Але сёння яе профіль больш шырокі: ад экаэкспертызы да працы з рэлігійнымі супольнасцямі.

У лістападзе таварыства “Зялёная сетка” святкуе сваё дзесяцігоддзе. З гэтай нагоды Зялёны партал запускае серыю інтэрв’ю з арганізацыямі-таварышамі, у якім мы будзем імкнуцца распавесці пра тое, чым жыве сетка і што ў планах тых, хто ў яе ўваходзіць. І першы наш герой – Мінскае роварнае таварыства.

У трамваі сталы мужчына ў аранжавым капелюшы на чысцюткай беларускай мове звяртаецца да пасажыраў: “Дзень добры, шаноўныя пасажыры! Прапаную вам незвычайную паслугу: я прыязджаю да вас, і ваша кватэра адразу робіцца напалову пусцейшая!”

Появится ли в Гатово ещё один загрязняющий завод – зависит не только от выбросов, но и от культуры эксплуатации систем очистки.

У дворыку каля Плошчы Перамогі 9 верасня адбывалася ціхая экалагічная эвалюцыя: сабраліся цікаўныя, аматары і профі, якіх прывяла ў адно месца любоў да арганічных прадуктаў.

Падгорная ці Падзамкавая на балоце – адныя з самых старых назваў вуліц у горадзе. Ім больш за 600 год. Народжаныя вуснай традыцыяй, яны дайшлі да нашых часоў і, пэўна, перажывуць Байкальскую і Рубінавую.

Школьнікі вярнуліся ў свае класы, а мінскі трамвай №1, 4 і 7 – на старыя машруты да чыгуначнага вакзала. У генплане ёсць лінія аж да Калодзішчаў і па ўсім Мінску, але справа не рухаецца, не аднавіўся і маршрут №2.

Неўзабаве Мінск страціць яшчэ адзін унікальны куточак — двухпавярховы пасёлак Трактарнага завода. У лютым гарадскія ўлады пачнуць яго зносіць, каб замест пабудаваць ля метро шматпавярховікі. Калі вы хочаце ўбачыць гэты раён такім, якім ён ужо не будзе, наведайце 4 лютага пешыя экскурсіі на рускай, англійскай і французкай мовах. Удзел у іх бясплатны.

Падручнік па тэалогіі Францішка Прылуцкага быў выдадзены ў Вільні на лацінскай мове. Адзін з экзэмпляраў захоўваўся ў Будслаўскім манастыры, пакуль яго не скралі падчас Другой сусветнай вайны. Лёс кнігі быў невядомы да нядаўняга часу. Незнаёмыя апусцілі падручнік ў кантэйнер для макулатуры кампаніі «БЕЛГІПС-ЭКА». У Дзень бібліятэк 15 верасня прадпрыемства ўрачыста перадала яго і іншыя каштоўныя знаходкі ў фонды Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі.

Нефармальная адукацыя ў экалогічнай сферы вучыць быць актыўным і любіць родную прыроду, але наўрад ці ваш дыплом прызнаюць афіцыйна. Чаму праблема грамадскай адказнасці зараз стаіць асабліва востра і як гэта дапамагае самарэалізавацца, разважаюць арганізатары і госці VI фестывалю нефармальнай адукацыі, які прайшоў 7-9 ліпеня ў Мінску.